Etosha

“Een hoogtepunt van onze reis door Afrika”, dat kunnen we zeker zeggen over ons bezoek aan Etosha National Park. Het wildpark Etosha ligt in het noord-westen van Namibië en is één van de grootste natuurparken van zuidelijk Afrika. Met een oppervlakte van maar liefst 22.270 km2 is het groter dan de helft van Nederland!
In het park komt een groot aantal verschillende dieren voor: grote groepen olifanten, allerlei antilopen, neushoorns, zebra’s en veel bijzondere vogels. Het park bestaat uit droge savanne, met een enorme zoutpan in het midden en een groot aantal waterplaatsen verspreid over het park. De dieren trekken massaal naar die waterplaatsen om te drinken, wat het de perfecte plek maakt om al het wild daar te bekijken.

We hebben vijf dagen uitgetrokken voor Etosha en zullen vier nachten kamperen in het park. Peter en ik mogen niet op de motor door het park rijden, dus we stappen de komende dagen bij Dick in de auto. Hij had speciaal voor dit soort gelegenheden een grotere wagen gehuurd met meer zitplaatsen! De motoren kunnen we zolang achterlaten bij een lodge net buiten het park.

Voor de eerste twee nachten hebben we een kampeerplekje gereserveerd bij ’Okaukeujo Restcamp’. Het is een omheind terrein met binnen het hek een hotel, een camping, een winkel, een restaurant en zelfs een zwembad. Net achter de omheining bevindt zich een waterplaats waar de hele dag dieren komen drinken. Bij de waterplaats is een hoger gelegen terras aangelegd met bankjes die uitzicht geven op de waterplaats. Vanaf de camping kunnen we, zonder angst dat we onderweg worden aangevallen door een leeuw, op onze slippertjes naar de waterplaats lopen om vanaf het bankje op ons gemak de wilde dieren te bekijken.

Als we voor de eerste keer plaats nemen op één van de bankjes, is de waterplaats helemaal leeg. Maar het duurt niet lang voordat de eerste olifant zich laat zien. Hij wandelt op zijn gemak naar de waterplaats en begint gulzig van het water te drinken. Terwijl de olifant daarna zijn slurf leeg sproeit over zijn rug voor wat verkoeling, komen in de verte giraffen aangesjokt. Schuw komen ze stapje voor stapje dichterbij. Alleen als ze zich voldoende zeker voelen zetten ze hun voorste benen wijd uit elkaar om met hun lange nek naar het water te reiken. In de verte komt een groep springbokjes aangelopen en uit een andere hoek wat spiesbokken. Ze wachten allemaal rustig hun beurt af en pas als er voldoende ruimte is, komen ze wat water drinken.

En zo snel als ze allemaal naar het water kwamen, zo vlug zijn ze ook weer vertrokken. De waterplaats is weer leeg, maar dat is voor ons geen reden om te vertrekken. Je weet nooit welke dieren nu weer opduiken op weg naar het water. We blijven geduldig wachten en gaan alleen terug naar de camping om wat te eten of nieuwe batterijen voor onze camera’s te halen. De hele dag verschijnen veel verschillende dieren bij de waterplaats. Het levert prachtige plaatjes op, zeker in het licht van de ondergaande zon.

Als het ’s avonds donker is kunnen we gewoon blijven zitten, want de waterplaats is de hele nacht verlicht. Terwijl we de verlichte waterplaats afzoeken naar wat beweging, begint iedereen om ons heen te fluisteren: “Lions!” Twee jonge leeuwen komen op een holletje naar het water om te drinken. Ze hebben het rijk alleen, want alle overige dieren hadden de leeuwen al van veraf geroken en de waterplaats wijselijk verlaten. Alsof het huiskatten bij hun bakje melk zijn, zitten ze naast het water om met hun uitgestoken tong water te drinken. Het is indrukwekkend om deze grote katten van zo dichtbij te zien. Niet veel later, terwijl de leeuwen nog aan het water zitten, komen twee neushoorns wat drinken. Ze lijken zich van de leeuwen niet zoveel aan te trekken en van de toeristen achter het hek evenmin. Pas laat die avond, als de leeuwen en neushoorns zijn vertrokken en wij onze ogen nog maar amper open kunnen houden, kruipen we onze tentjes in.

De volgende ochtend staan we al voor het ontbijt weer bij de waterplaats. Het slaapzand nog in de ogen. Het is nog rustig en er zijn nog bijna geen dieren. Hier en daar staat een springbokje en scharrelt een jakhals. Als we na het ontbijt terug komen, ziet de waterplaats er heel anders uit. Het is druk! We tellen wel 250 springbokjes. Als zij zijn uitgedronken komt een enorme groep zebra’s en gnoes naar het water. We tellen meer dan 200 zebra’s en 200 gnoes. Het is overweldigend om zulke aantallen dieren bij elkaar te zien. Het is die ochtend een komen en gaan: koedoe’s, giraffen, zebra’s, gnoes en springbokjes. Echt heel gaaf!

Met moeite slepen we ons bij de waterplaats weg om in de auto te stappen voor een rondrit door het park. We rijden over de uitgestrekte gravelwegen naar verschillende andere waterplaatsen. Onderweg zien we op de steppe weer veel dieren, nu ook vogels die niet naar de waterplaats van Okaukeujo komen, zoals struisvogels, secretarisvogels en de koritrap. Het meest bijzonder is het uitzicht over de waterplaats bij de zoutpan. In één blik zien we giraffen, gnoes, zebra’s, spiesbokken, springbokken en struisvogels. Ze scharrelen allemaal tegelijkertijd rond het water, op zoek naar wat verkoeling. Het lijkt de Ark van Noach wel.

Na twee nachten op de camping van Okaukeujo en vele uren aan de waterplaats, pakken we onze tentjes in om te verhuizen naar ’Halali Restcamp’. Ook dat is een omheind terrein waar we veilig kunnen kamperen. Het is maar 70km rijden, maar we gebruiken de hele dag om er te komen en stoppen onderweg bij verschillende waterplaatsen. Net als bij Okaukeujo zijn de waterplaatsen soms leeg en moet je even wachten tot de dieren zich laten zien. We parkeren de auto op een goede plek en wachten tot het wild uit de struiken tevoorschijn komt. Dit keer niet vanaf een bankje, maar vanuit de auto. Nu we niet meer op de omheinde campings zijn is het te gevaarlijk om zomaar uit de auto te stappen. Je weet nooit wat er verborgen zit in het lage struikgewas.

We speuren de struiken af met de verrekijker op zoek naar wat beweging. Sommige dieren zijn direct te herkennen aan hun lange nek of flapperende oren, andere dieren -vooral kleine hertjes en vogels- zoeken we op in één van de boeken. We hebben een lijstje bijgehouden met alle dieren die we hebben gezien en die is na twee dagen al behoorlijk lang. Er is zoveel meer te zien dan alleen de ’Big Five’. Aan het eind van de dag zetten we onze tentjes neer bij Halali en leggen we net als onze Zuid-Afrikaanse buren onze ’boerewors’ op de braai.

Halali ligt ook aan een waterplaats, die we kunnen bezoeken vanaf de camping. Als we de volgende ochtend een kijkje nemen, lijkt de waterplaats op het eerste gezicht leeg. Pas met de verrekijker zien we dat in het struikgewas een enorme leeuw ligt. Geen wonder dat er geen hertjes aan de waterkant staan! Met het blote oog is de leeuw door de kleur van zijn vacht bijna niet te zien, maar met de verrekijker kunnen we zijn snorharen bijna tellen. Als één van de toeristen naast ons niest, draait de leeuw zijn kop in onze richting en kijkt -bijna arrogant- omhoog naar de groep toeristen die hem staan te bekijken. Hij is het lawaai van klikkende fototoestellen kennelijk zat want niet lang daarna staat hij op om met een zelfverzekerde tred te verdwijnen in de struiken. Wat een beest!

Ook vanaf Halali maken we een tocht met de auto. We hebben ons voorbereid op een lange dag in de auto, met een thermoskan met koffie, koekjes, broodjes en voldoende water. Met z’n drieën trekken we van waterplaats naar waterplaats, waar we steeds een poosje blijven staan om de dieren te bekijken. We zien weer dieren die we nog niet eerder hadden gezien, zoals hartenbeesten en impala’s met een zwarte snoet.

Vandaag is het vooral de dag van de olifanten. Onderweg zien we een grote groep van wel 18 olifanten, met verschillende jongen. Ze zijn gestopt bij een groepje bomen en trekken met grof geweld takken uit de bomen. De bomen schudden van links naar rechts tot de tak met luid gekraak los laat. Alle bomen in de omgeving lijken al bezoek van de olifanten te hebben gehad, want ze missen allemaal wel een paar takken. Bij een grote waterplaats die we daarna bezoeken staat een nog grotere groep van wel 30 olifanten in het water. Ze drinken door hun slurf te vullen met water en dat water in hun mond te spuiten. Als ze genoeg hebben gedronken, gooien ze zichzelf nat voor wat verkoeling. Hun rug, achter hun oren, onder hun buik, er is geen plekje dat droog blijft. Andere olifanten vinden dat kennelijk te lang duren en gaan languit in het water liggen terwijl ze hun slurf boven water houden om te kunnen ademen. Als de oudste olifant vindt dat het genoeg is en aanstalten maakt om weer verder te trekken, staan de andere olifanten op en volgen ze hun leidster. De groep natte olifanten steekt precies voor ons de weg over, terwijl de grootste olifant als een klaar-over op de weg blijft staan. En net als wij ook aanstalten maken om naar de volgende waterplaats te rijden, komt tot onze verbazing nog een groep olifanten aangelopen. We tellen weer meer dan 40 beesten. En zo begint het hele spektakel opnieuw. Fantastisch!

Tijdens onze rondrit vanaf Halali stoppen we ook op de zoutvlakte bij het uitkijkpunt dat daar is gemaakt. Het zonlicht wordt weerkaatst door de witte grond en terwijl we naar de pan rijden, wordt het steeds warmer. Eenmaal op de zoutvlakte geeft de thermometer een temperatuur ver boven de 40ºC aan. Een grote witte vlakte strekt zich voor ons uit, het is nauwelijks voor te stellen hoe ver we kunnen kijken. Het is de enige plek in het park waar we uit de auto kunnen. Door de open vlakte zouden we eventuele rovers al van verre zien aankomen, (hopelijk) zodanig op tijd dat we terug in de auto kunnen stappen. We lopen over de droge pan, maken wat foto’s en stappen dan snel weer in de auto. Niet vanwege de dieren, maar vooral vanwege de brandende zon.

Na een laatste warme nacht op de camping in Halali vouwen we de tentjes weer op en stappen we al vroeg in de auto. We moeten om 14:00 uur het park verlaten en willen onze laatste dag in het park zo goed mogelijk benutten. We bezoeken weer een aantal andere waterplaatsen en worden op de laatste dag nog getrakteerd op een toetje. Op weg naar de laatste waterplaats staat een enorme neushoorn naast de weg. Hij is net bij een waterplaats geweest en wit van de modder waar hij in heeft liggen rollen. Wat een indrukwekkend beest, net een dinosaurus. Eenmaal bij de waterplaats is het bijzonder druk rond het water. Er zijn giraffen, zebra’s, springbokken, spiesbokken en struisvogels. En als kers op de taart staat er een enorme groep olifanten uitgebreid te badderen. Nat van het water, gooien ze met hun slurf zand over hun rug waardoor ze worden bedekt met een dikke laag wit stof. Prachtig!

We blijven zo lang mogelijk bij de waterplaats om de olifanten te bekijken tot we echt naar de uitgang van het park moeten rijden, terug naar de motoren. Het waren vijf geweldige dagen. We waren al eerder op safari geweest, maar dit was de eerste keer dat we dergelijke grote aantallen dieren bij elkaar zagen. Ik had nog wel een week op een bankje bij de waterplaats in Okaukeujo kunnen zitten. Het was heel bijzonder!

We namen met z’n drieën met vier fotocamera’s meer dan 1350 foto’s! Bijzonder veel als je bedenkt dat we ook heel vaak de camera’s opzij legden om gewoon te kijken. Klik hier om een kleine selectie van al die foto’s te zien (extra veel dit keer).

Afgelegde afstand tot en met Etosha National Park: 29.003 km (18,022 miles)

Vorige bericht “Land van uitersten” – Volgende bericht “Drie keer ‘water’“