Reizen zonder verplichtingen. Geen reisleider om te volgen, geen vaste route, geen werkplek om naar terug te keren en geen vaste lasten. Ultieme vrijheid, dat is waar we van droomden toen we voor het eerst over de reis nadachten.
Een ‘sabbatical’ van een paar maanden is niet genoeg om die droom waar te maken. Voor de ultieme vrijheid zouden we allebei onze baan opzeggen. En we zouden geen afspraken maken over het eventueel terugkeren op dezelfde werkplek. Hoe prachtig dit ook klinkt, het was makkelijker gedroomd dan gedaan.
Het opzeggen van onze banen in juni van dit jaar was toch wel een ‘dingetje’. Ik vond het super spannend om te laten weten dat ik zou vertrekken en -tegen de stroming in- mijn carrière zou onderbreken om op reis te gaan. Onze plannen werden met het uitspreken van de opzegging ook in één klap werkelijkheid. Een bijzonder gevoel.
Bijzonder waren ook de reacties die we allebei kregen. Die reacties waren heel positief; “Jammer dat je gaat, maar wat een goede reden”; “Jij doet wat iedereen wil”; “Ik zou dit echt nooit durven, wat een lef” ; “Het is nu of nooit, want met kinderen zit je vast”. Nu iedereen van de reis wist, konden we ook eindelijk open over onze plannen praten. Het is lastig om dat voor je te houden als je er zo enthousiast over bent!
Vanaf juni hebben we allebei nog drie maanden gewerkt. Van afbouwen was in die periode eigenlijk geen sprake, want we waren allebei onverminderd druk. Deze week kwam daar dan echt een eind aan.
Na 14 jaar bij Akzo Nobel, waarvan de laatste drie jaar in Rotterdam, liep Peter vorige week woensdag zijn laatste nachtdienst. Een lange periode, die bijzonder werd afgesloten. Gedurende de laatste dagen kwamen al veel collega’s langs om nog even een praatje te maken en gedag te zeggen. Veel mooie woorden, ook in verschillende e-mails. In de meetkamer stond een doos, beplakt met foto’s van motorreizigers, voor bijdrage aan een cadeau. Van de opbrengst uit de box werden mooie cadeaus gekocht, nog aangevuld met een fles goede whiskey van zijn eigen ploeg! Met de navigatie-skills van Peter komt het nu helemaal goed.
Mijn laatste dag op kantoor was een paar dagen later, op vrijdag. Na een gekke week, met werk dat moest worden afgerond en zelfs nog een bespreking voor een nieuwe zaak. 
Op vrijdag was het dan toch gedaan. Om 17:00 uur met z’n allen naar de kantoorbar. Van de melding ‘Afscheid Leonie’ op het krijtbord kreeg ik wel even een brok in mijn keel. Net als van de speech van mijn baas. Ik was er stil van. Ik kon nog net mijn eigen praatje houden zonder helemaal in snikken uit te barsten. Ook ik mocht mooie cadeaus in ontvangst nemen, met de gerookte makreel van Jannig als hoogtepunt. Daarna uit eten met het team. Het werd een heel bijzondere avond, met mooie woorden en veel drank!
Vorige bericht “Nieuwe motoren” – Volgende bericht “Recept voor een reismotor“
Nou de reis kan beginnen hoor ik zit er helemaal klaar voor……..
Veel plezier en geluk voor onderweg toegewenst.
Gr Jeff
Peter,
Een jaar of langer rondreizen en dan settelen in de stad Groningen. Je weet; hoe mooi de wereld ook is, er gaat niets boven Groningen.
Wij wensen jullie allebei een fantastische reis toe en we zullen jullie belevenissen met plezier en belangstelling volgen.
Gerard en Anja
hoi peter en leonie ik hoorde op het kantoor
dat je een verslag van je laatste werkdag had geplaatst op deze site. wat enorm leuk dat ik er ook in voor kom .hoop dat de makreel gesmaakt heeft.ik wens jullie een geweldige reis wat een uitdaging te gek vele groetjes uit volendam en van mij jannig
Hoi Peter,
de laatste keer dat we elkaar spraken was in Delfzijl.
Ik hoorde dat jullie een wereldreis gaan maken, te gek man.
Ik zal dan ook de berichten van jullie met meer dan gewone belangstelling volgen.
Ik heb alles op de site nog niet gelezen maar dat komt nog wel.
In elk geval wens ik jou en Leonie een mooie reis.
groetjes en tot later
Jan Fokkes