De magie van het Spaans

Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 52Zodra we Uyuni uit rijden, slingert de weg via meerdere haarspeldbochten omhoog. We laten de zoutvlakte achter ons en rijden de heuvels in. Een nieuwe asfaltweg brengt ons in recordtempo in Potosi, onze bestemming voor die dag, waar we rond lunchtijd aankomen. De stad ligt aan de voet van de ’Cerro de Potosi’, die ook wel de ’rijke berg’ wordt genoemd vanwege het zilver dat hier is gevonden. De Spanjaarden waren de eersten die het zilver op grote schaal wonnen. Potosi groeide uit tot een belangrijke handelsstad, waar in de koloniale tijd prachtige landhuizen en kathedralen werden gebouwd. Nu, enkele honderden jaren later, is de mijn nog steeds in gebruik. Hoewel de stad wat van haar glans en glorie is verloren, is het nog steeds heel bruisend. We parkeren de motoren bij een hostel in het centrum en struinen de rest van de dag door de wirwar van straatjes in het historische centrum.

 Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 0De volgende ochtend rijden we verder naar het noordoosten. Net buiten de stad zijn we terug op het platteland. Geen grootste koloniale gebouwen meer, maar eenvoudige huisjes van klei met een golfplaten dak. Vaak zonder elektriciteit of stromend water. Het verschil tussen de rijkere middenklasse in de stad en de armoede in deze gehuchtjes is groot. Ieder stukje grond wordt gebruikt door kleine boerenbedrijfjes. De glooiende heuvels zijn net lappendekens, met heel veel kleine akkertjes met verschillende gewassen. Langs de weg staan zakken met uien, aardappels en pompoenen klaar om naar de markt te brengen. En ook zakken vol quinoa. De zaden zijn in de westerse wereld pas een aantal jaar populair, maar in Zuid-Amerika staat quinoa al eeuwenlang op het menu.

Net als gisteren is de weg in goede staat en zijn we al vroeg op onze volgende bestemming: Sucre. Een prachtige oude stad in centraal Bolivia. Het is de best bewaarde koloniale stad van Zuid-Amerika en staat zelfs op de Werelderfgoedlijst. We zijn van plan om hier wat langer te blijven. Uiteraard om de stad te bezoeken, maar dat is niet de belangrijkste reden. We gaan hier naar school, want het is hoog tijd om Spaans te leren!

Amsterdam to Anywhere - Ruta del Che 2Als we op reis zijn, leren we altijd een paar woorden van de lokale taal. Het contact met de lokale bevolking is heel anders als je ze in hun eigen taal gedag kunt zeggen of kan bedanken. In Afrika waren die paar woorden Arabisch of Swahili genoeg. We konden ons daar verder redden met Engels en Frans. En als dat niet lukte, kwamen we met handen en voeten ook heel ver. Dat veranderde toen we in Argentinië kwamen. De paar woorden Spaans die wij spraken waren niet genoeg en bijna niemand bleek Engels te spreken. Onze gebarentaal leken de trotse Argentijnen ook niet te (willen) begrijpen. In Chili kwamen we met Engels al iets verder, maar liepen we buiten de toeristische plekken ook tegen een taalbarrière aan.

Eén voordeel had het wel dat niemand Engels sprak, want het is absoluut de snelste manier om een vreemde taal te leren. Dankzij een goede talenknobbel en het feit dat ik Frans spreek, kon ik steeds meer Spaans verstaan. En met behulp van een woordenboek en taal-apps, leerden we allebei steeds meer woorden. We ontwikkelden wel een vreemde, eenzijdige woordenschat. We konden in het Spaans allerlei technische details opratelen over de motoren, maar hadden moeite om in een restaurant ons eten te bestellen. Het was bij tijden heel frustrerend en heeft er zelfs voor gezorgd dat onze eerste weken in Zuid-Amerika niet de aller leuksten waren. Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 1

Om dit te veranderen zit er niets anders op: we moeten naar school om Spaans te leren. Een investering waar we tot in Mexico wat aan zullen hebben. We kregen advies om les te nemen in Bolivia. Niet alleen omdat het daar goed te betalen is, maar vooral omdat het Boliviaanse Spaans heel goed te begrijpen is. Veel beter dan bijvoorbeeld het Argentijnse Spaans, waar veel Italiaans doorheen zit. En als we dan toch een tijdje op één plek blijven, kunnen we dat maar beter doen in een leuke stad. Sucre leek de ideale plek, met een groot aantal taalscholen, een mooie omgeving en bovendien een lekker klimaat.

We vinden in Sucre een mooie kamer bij Hostel Pachamama en gaan direct op zoek naar een taalschool. De volgende ochtend zitten we aan het bureau van Elizabeth, de eigenaresse van Taalschool Me Gusta. In een gesprek test ze onze Spaanse luister- en spreekvaardigheid. Na een tweede test voor lees- en schrijfvaardigheid weet ze precies wat we nodig hebben. We worden ingedeeld in twee verschillende klasjes en spreken af om een week lang iedere ochtend vier uur Spaans te volgen.

Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 8De volgende ochtend melden we ons om 08:30 uur met een nieuw schrift bij de taalschool. Peter krijgt voorlopig privé les. Ik zit in een klas met een jongen uit Schotland en krijg les van Carolina. Ze gaat direct van start. We vervoegen werkwoorden, lezen hardop voor uit Spaanse teksten en maken zinnen met nieuw geleerde woorden. Carolina spreekt geen Engels, wat ons dwingt om echt alles in het Spaans te proberen. Tijdens de koffiepauze tref ik Peter. Hij is ook al flink aan het werk gezet. De koffie smaakt extra goed en geeft energie voor het tweede deel van de les. Na vier uur gaat de bel en zit de eerste lesdag erop. En dat was precies op tijd. We hebben allebei een hoofd dat duizelt van het Spaans en een lamme hand van het schrijven.

Enthousiast over het nieuw geleerde Spaans, maar ook moe en hongerig, gaan we op zoek naar wat te eten. In de centrale markthal wordt op de eerste verdieping lunch geserveerd. Er staan lange picknicktafels waar je kan aanschuiven voor het dagmenu. Aan het hoofd van iedere tafel staat een dame, met een schort voor en een witte muts op, te roepen wat het dagmenu is. Aan de andere kant van de tafel staan enorme pannen waar een andere dame, eveneens met een schort en een mutsje, eten uit opschept. Zonder precies te begrijpen wat we kunnen eten, kiezen we één van de tafels. Vooral omdat de dame achter de pannen zo vriendelijk had gelachen en haar klanten een plekje voor ons hadden gemaakt.Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 9

We wijzen naar het bord van onze buurman en steken twee vingers in de lucht. Ze heeft ons begrepen. Uit één van de pannen schept ze twee borden vol goed gevulde soep. Het smaakt heerlijk! De soep bleek pas het voorgerecht te zijn, want ze vraagt nu wat we als ’secundo’ -als hoofdgerecht- willen eten. We wijzen opnieuw naar het bord van onze buurman en krijgen ieder een bord met pasta, aardappel, bonen, een beetje kip en een sausje. Ook dat smaakt heel goed! We waren hongerig naar de markt gekomen, maar hebben nu het gevoel nooit meer te kunnen eten. Als we afrekenen moeten we 24 Bolivianos betalen, iets meer dan €3. Ongelofelijk!

Moe en voldaan lopen we terug naar het hostel, waar we voorzichtig een blik werpen op ons huiswerk. Het is niet mis. De rest van de middag zitten we zwijgend op ons bed te zwoegen op de oefeningen. Huiswerk maken is nog steeds geen fijn klusje, maar het is voor een goed doel. Het is bovendien een stuk makkelijker op te brengen dan vroeger, zeker als we bedenken hoeveel we voor de lessen hebben betaald. Het is nog heel vroeg als we die avond ons bed opzoeken, maar we zijn bekaf. En morgen wacht ons bovendien weer een dag vol Spaans!Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 6

In de week die volgt, hebben we voor het eerst sinds lange tijd weer een vast dagritme. Iedere ochtend klinkt de wekker op hetzelfde vroege uur en lopen we na een snel ontbijt met ons rugzakje op naar school. Vier uur lang krijgen we onverminderd nieuwe werkwoorden en Spaanse teksten voorgeschoteld. De droge theorie wordt afgewisseld met veel geklets om het geleerde Spaans te oefenen. Niet alleen in de les, maar ook als we met onze leraressen naar de markt of een museum gaan. Na iedere les sjokken we naar de markt om te eten. De eerste lunch was zo goed bevallen, dat we iedere volgende dag bij dezelfde tafel aanschuiven. Bij Doña Maria, zo leren we snel. Ze is iedere keer weer blij ons te zien en zorgt dat haar andere klanten een beetje opschuiven om plaats voor ons te maken. Terug in het hostel gebruiken we daarna de middag en de avond om huiswerk te maken. En dan maar weer vroeg naar bed, omdat de volgende dag ook weer vroeg begint.

Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 28De dagen vliegen voorbij en voor we het weten zit onze lesweek erop. Zo snel als de dagen vervlogen, zo rap is ook ons Spaans beter geworden. Bijna ongemerkt kunnen we steeds meer mensen verstaan. De vragen van Carolina, de gesprekken aan tafel bij Doña Maria en het geklets op straat.  Het is alsof iemand een knop heeft omgezet waardoor de onduidelijke klanken nu ineens wel te begrijpen zijn. Ik krijg er geen genoeg van en betrap mezelf erop dat ik overal gesprekken afluister. En wat daar nog bij komt, is wij ons nu ook verstaanbaar kunnen maken. We oefenen overal ons nieuw geleerde Spaans. Eerst nog wat onwennig, maar al snel met mooie volzinnen. En het werkt: ze begrijpen ons! En het wordt nog mooier, want als zij in rap Spaans antwoorden kunnen we dat nu ook verstaan! Het is magisch en voelt na de moeizame start in Zuid-Amerika bijna bevrijdend! Het is zo fijn, dat we besluiten om er nog een week les aan vast te plakken.

Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 27Maar voordat we beginnen aan de tweede lesweek, genieten we eerst van ons welverdiende weekend. En na de eerste week sinds lange tijd met een vast ritme, is dit eigenlijk ook ons eerste echte weekend sinds lange tijd. Uitslapen op zaterdag was nog nooit zo fijn. De studieboeken gaan aan de kant en maakt plaats voor ander ’werk’. Peter haalt gereedschap tevoorschijn om aan zijn motor te werken. Het motorblok gaat open voor een klus die op mij overkomt als een open hart operatie. Hij is er de hele dag druk mee, maar staat aan het eind van de dag glimlachend te luisteren hoe goed zijn motor weer loopt. Dat is gelukt. Peter is niet de enige die met zijn motor bezig is. In het hostel verblijven nog zes andere motorreizigers, die ook allemaal wat onderhoud doen. Olie wordt vervangen en kettingen worden gespannen. Als het werk gedaan is, volgt onder het genot van een biertje motorpraat en worden mooie routes uitgewisseld.

Op zondag, als alle motoren weer in elkaar zitten, maken we een ritje in de omgeving van Sucre. We gaan op pad met José en Gitana, Italiaans-Australische broer en zus uit Melbourne. Met de vier motoren rijden we over een heerlijk bochtige weg naar Tarabuco. Het plaatsje is bekend om de markt, waar mensen uit de wijde omgeving komen om hun waren te verkopen en inkopen te doen voor de week die volgt. Veel van de mensen gaan gekleed in traditionele klederdracht. Vooral de vrouwen zien er mooi uit. Ze dragen een geplooide rok en een bolhoed waar twee lange vlechten onderuit steken. Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 24Hun inkopen dragen ze in een geweven doek op hun rug of als een bundeltje op hun hoofd. Ondanks dat de markt door veel toeristen wordt bezocht, is wel duidelijk dat ze zich niet  speciaal voor de toeristen zo mooi hebben aangekleed. Overal in Bolivia valt op dat veel mensen vast houden aan hun tradities en gekleed gaan in klederdracht. Op het platteland, maar ook in steden als Potosi en Sucre.

De volgende ochtend lopen we vol goede moed weer naar school voor onze tweede week Spaanse les. Peter krijgt met zijn klasgenoten de lessen die ik vorige week heb gehad en ik leer van Carolina de verleden tijd van de werkwoorden. Net als vorige week is er vooral tijd om het geleerde Spaans te oefenen. Dat is waar we het meest van leren en onderweg ook het meest aan hebben. Het is bovendien gezellig, want het komt er eigenlijk op neer dat ik veel zit te kletsen met Carolina. Ze vertelt me over haar gezin en het leven in Bolivia en ik vertel haar over mijn familie, onze reis en het leven in Nederland.

Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 10Ook deze week lunchen we iedere dag bij Doña Maria. We hoeven nu alleen niet meer te wijzen naar het bord van de buurman, maar kunnen haar gewoon vertellen wat we graag willen eten. Na de lunch lopen we iedere dag nog een rondje over de markt, een favoriet onderdeel van de dag. We kopen een vruchtensapje of doen wat inkopen voor het avondeten. En als we niets moeten hebben, dan verzin ik wel wat om te kopen met als excuus dat we ons Spaans moeten oefenen.

Op de markt kun je werkelijk van alles kopen. In de ene hoek lopen we langs kramen vol fruit en tafels vol bananen. Een stukje verder verkopen ze groente, en daarachter staan wel tien kraampjes met verse kaas en eieren. Voor de aardappels moet we in de hoek van de kruidenvrouwtjes zijn. We kunnen kiezen uit 20 verschillende soorten, van kleine paarse aardappeltjes tot bonkige gele. Het verse brood kunnen we ook niet laten liggen, want dat ruikt zo lekker. Waar we wel aan voorbij lopen, is het vlees en de kip. Anders dan wij gewend zijn, wordt dat hier niet bewaard in de koelkast, maar ligt het open en bloot op de toonbank. We betwijfelen of onze maag dat zou waarderen. Bovendien verkopen ze ook stukken ’vlees’ die wij helemaal niet zouden willen eten, zoals de neus of de hersenen van een koe.

Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 16En als je goed zoekt, blijkt dat er nog veel meer vreemde dingen worden verkocht. In kleine, wat duistere kraampjes achteraf hangen lama-foetussen en snavels van allerlei tropische vogels. Hekserij, volgens mijn lerares Carolina, die me uitlegt dat de mensen geloven dat het geluk brengt als je een lama-foetus onder je huis begraaft.

De tweede lesweek gaat al net zo snel als de eerste. Op vrijdag bedanken we onze leraressen voor alles dat ze ons hebben geleerd en gaan we opgewekt het weekend tegemoet. Hoewel we al twee weken in Sucre zijn, hebben we naast de markt nog niet veel van de stad gezien. We gebruiken het weekend om te bekijken waar we eigenlijk ’wonen’. Sucre is een prachtige stad. Vooral de statige witte panden zijn indrukwekkend. Ze geven de stad de bijnaam ’La Ciudad Blanca’, de witte stad. We slenteren door het oude centrum en nemen de bus naar een hoger gelegen plein waar we een prachtig uitzicht hebben over de stad.

Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 3Na een paar dagen, waarin Peter de laatste klusjes aan de motoren afrondt en ik een verhaal schrijf voor het blog, begint het te kriebelen. Het is tijd om verder te rijden. We hebben op de kaart een mooie route uitgestippeld, door de binnenlanden van Bolivia. Eerst via de bergen naar het oosten en dan via de jungle in het noorden met een omweg naar La Paz. Dankzij de vriendelijke douanebeambte die ons bij binnenkomst 60 dagen gaf, hebben we tijd genoeg om die route helemaal te rijden. We doen in Sucre nog wat inkopen, zeggen onze motorrijdende vrienden gedag en rijden op woensdagochtend uit Sucre weg.

De eerste dag rijden we via een wat grote doorgaande weg naar het oosten tot we aan het eind van de dag in Villa Serrano komen. Het is een klein dorpje, dat net als alle andere gehuchtjes in Zuid-Amerika is gebouwd rond een centraal dorpsplein. De ervaring leert dat de meeste hotels ook aan dat centrale plein te vinden zijn. En ook in dit dorpje gaat die regel op. We vinden een kamer bij een klein hostel. Ze hebben geen parkeerplaats, maar we mogen de motoren op de binnenplaats parkeren. Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 34Om daar te komen moeten we de motoren via de hoofdingang langs de receptie naar binnen rijden. Het blijft een grappig gezicht.

Villa Serrano is een klein dorpje, maar heeft toch een prestatie van wereldniveau geleverd waarmee het Guinness Book of Records werd gehaald. Villa Serrano is in bezit van ’s werelds grootste ’charango’. Een charango is een klein gitaartje van ongeveer 60 cm dat in Zuid-Amerika vooral in de Andes te vinden is. Het karakteristieke geluid van de charango is te horen in veel typisch Zuid-Amerikaanse muziek. Ter ere van een beroemde charangospeler uit het dorp werd in Villa Serrano een charango gebouwd van meer dan zes meter die moet worden bespeeld door tien mensen tegelijk. De reuze charango is te zien in een museumzaaltje bij het gemeentehuis. We krijgen er een rondleiding van een vriendelijke dame, die vol trots het certificaat van het wereldrecord toont.

Vanaf de reuze charango in Villa Serrano rijden we verder naar het noorden. Dit keer over kleine gravel weggetjes door het Boliviaanse platteland. Een prachtige route, waar we nauwelijks ander verkeer tegenkomen. De weg slingert door de heuvels, langs akkers en door boerengehuchtjes. Als we langs rijden, stoppen mensen met hun werk om ons met open mond na te kijken. En als we stoppen gebeurt het regelmatig dat mensen bij ons komen staan om vervolgens ongegeneerd naar ons staren. Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 36Het blijft een gek gevoel dat we zoveel aandacht trekken. Nadat we dit in Afrika ook al meemaakten is het tegenwoordig wel makkelijker om hierop te reageren. In plaats van gas geven en snel het dorp uit te rijden, helpt het juist als we onze helm even omhoog klappen, vriendelijk glimlachen of zelfs zwaaien. En als we stoppen, zeggen we iedereen in de buurt altijd vriendelijk gedag. Meestal verandert de verbazing op hun gezicht dan in een vriendelijke glimlach en gaat ook hun hand de lucht in en komen ze soms zelfs even een praatje maken.

Onderweg merken we meteen wat een wereld van verschil het maakt dat we Spaans hebben geleerd. We kunnen bijna alles verstaan en maken met iedereen een praatje. Nou met bijna iedereen dan, want een groot deel van de bevolking op het Boliviaanse platteland spreekt enkel Quechua. Maar zelfs dan wordt een vriendelijk ’buenos dias’ van onze kant, met een begroeting beantwoord.

Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 40Het is een mooie route, met steile heuvels links van ons en een prachtig uitzicht op het dal rechts van ons. Het is groen en alles staat volop in bloei. De weg volgt lange tijd een rivier. Op plekken waar in het regenseizoen het regenwater naar de rivier in het dal stroomt, is veel schade ontstaan aan de weg. Er zitten diepe groeven en geulen in de weg waar eerder modder heeft gestaan en op sommige plekken is de weg zelfs helemaal weggeslagen. We vinden het niet erg dat het vandaag droog is, zelfs als dat betekent dat we in het stof rijden.

Een deel van de route die we rijden staat bekend als de ’Ruta del Che’, de route van ’Che’ Guevara. De Argentijns-Cubaanse activist en guerrillastrijder verbleef aan het eind van de jaren 60 in Bolivia om de bevolking te helpen met een revolutie tegen het regime. Na te zijn verraden door één van de Boliviaanse strijders, werd Guevara vlakbij het dorpje La Higuera door het Boliviaanse leger gevangen genomen. Hij werd meegenomen naar het schooltje in het dorp, waar hij kort daarna werd geëxecuteerd. De ’Ruta del Che’ volgt de sporen van Che, met als belangrijkste trekpleister een klein museum in het voormalige schooltje.

Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 49Aan het eind van de middag rijden we La Higuera binnen. We vinden een kampeerplek bij ’La Casa del Telegrafista”, het huis waar vroeger de telegrafist woonde. Tegenwoordig herbergt het huis een klein hostel waar we in de tuin kunnen kamperen.

De volgende ochtend lopen we een rondje door het dorp en bezoeken we het museum. Een vriendelijk mevrouwtje doet de deur voor ons open. Op informatieborden wordt verteld over het leven van ’Che’. De kleine ruimte hangt verder van boven tot onder vol met foto’s en krantenartikelen en met briefjes die zijn achtergelaten door bezoekers. La Higuera is uitgegroeid tot een waar bedevaartsoord. Uit de hele wereld en uit Argentinië in het bijzonder komen mensen om ’Che’ te herdenken. De muren van het gebouwtjes zijn voorzien van prachtige muurtekeningen en beroemde quotes. Op het centrale plein staan verschillende grote beelden, waaronder een borstbeeld dat is gemaakt op basis van de wereldberoemde foto van Guevara.

Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 41De ideeën van Che en het beroemde borstbeeld waren voor ons niet de belangrijkste reden om La Higuera te bezoeken. Naast revolutionair en guerillastrijder, was hij ook motoravonturier. Lang voordat hij in Cuba terecht kwam, maakte hij -toen nog als Ernesto Guevara- met zijn vriend Alberto een legendarische motorreis door Zuid-Amerika. Vanuit Buenos Aires in Argentinië vertrokken ze met z’n tweeën op een Norton 500 CC voor een reis door Chili, Peru, Colombia en Venezuela. Ze zouden uiteindelijk meer dan een jaar onderweg zijn. Het dagboek dat Guevara schreef werd uitgegeven als boek en verfilmd in de prachtige film “The Motorcycle Diaries”. Een inspirerend verhaal en een aanrader voor iedereen die van plan is door Zuid-Amerika te reizen. Voor ons was het zien van de film reden genoeg om een kijkje in La Higuera te nemen.

Vanuit het kleine dorp, rijden we na het bezoek aan het museum door de bergen verder naar het noorden. Een mooie route met prachtige vergezichten. We belanden die avond in Samaipata, een toeristisch dorp aan de drukke doorgaande weg naar het oosten. Als we daar de volgende ochtend wakker worden, is het buiten grauw en grijs. Het regent en volgens het weerbericht zal het die dag niet meer droog worden. We besluiten een dag te wachten, in de hoop dat de bewolking voorbij drijft.

Amsterdam to Anywhere - De magie van het Spaans 51De volgende dag is het opgeklaard en rijden we verder naar het oosten. We verlaten vandaag de bergen en rijden langzaam richting het laagland. Met iedere honderd meter die we dalen, verandert het landschap en de begroeiing. Voor het eerst sinds Afrika zien we weer bananenplanten en hoge palmbomen. Het is direct ook broeierig warm, een heel verschil met de frisse wind die in de bergen waaide.

En dat is niet de enige verandering. Als we die avond aankomen in Santa Cruz hebben we het idee een andere wereld binnen te rijden. Santa Cruz is één van de grootste steden van Bolivia, een knooppunt op weg van en naar Brazilië. Het heeft een oud historisch centrum, maar daarnaast ook een groot zakendistrict met hoge torenflats. Het is een lichte cultuurshock na de kleine bergdorpjes waar we de laatste dagen doorheen reden. Ook in de supermarkt kijken we onze ogen uit, want we kunnen werkelijk alles krijgen wat we maar kunnen bedenken. Het is zelfs de eerste keer in Zuid-Amerika dat we weer pindakaas vinden. We checken in bij een hostel en blijven twee dagen. Niet omdat het zo’n geweldig leuke stad is, maar vooral om ons voor te bereiden op het volgende stuk van onze reis door Bolivia. Vanaf hier rijden we naar de Boliviaanse jungle!

Afgelegde afstand tot en met Santa Cruz= 51.632 km (32,083 miles)

Klik hier voor het Fotoalbum “De magie van het Spaans”

**Vorige bericht “Verdwaald op de Salar – Volgend bericht “Piranha vissen in Bolivia“**

Bedankt voor het lezen!

Bij deze willen we iedereen hartelijk bedanken voor het lezen van onze verhalen. Zelfs als het wat langer duurt voordat er weer een nieuw bericht op de website staat. We zijn ook super blij met de leuke reacties die we van iedereen krijgen via de website, de mail en Facebook! Het is leuk om te horen dat jullie meelezen! Bedankt.

Nieuwsbrief

Schrijf je in voor de e-mailservice en ontvang automatisch een melding van ieder nieuw blogbericht!
[subscribe2]

Bewaren

| Leonie | Bolivia, ZUID-AMERIKA

8 Reacties (Comments) - De magie van het Spaans

  1. Rosalien en Richard

    Hallo Peter en Leonie,
    Zo ik ben weer bij met het lezen van jullie geweldige verslagen over jullie wereldreis! ( druk, druk, aardbevingschade herstellen! ja, het hoge noorden hè ?).
    Ik heb weer genoten van jullie prachtige verhalen, en de schitterende foto’s!!
    Heel veel succes en plezier, en natuurlijk veilige! kilometers.
    Groetjes Rosalien en Richard.

  2. Jan&Mariët

    Wat een lekker verhaal weer om te lezen, en op die manier Spaans leren gaat natuurlijk als een speer.
    Estupendo!
    Dikke knuffel van ons. xxxx

  3. Mieke Sinnige

    Ook dit verslag is weer prachtig! En wat goed dat jullie echt hebben zitten studeren, superknap!

  4. Jeff Ball

    Hi Leonie & Peter,
    Being able to communicate with the locals certainly enhances the travel experience and opens up the world (which is why I usually stick to English speaking countries). I am happy you took it upon yourselves to learn Spanish more completely. You seemed to already know some Spanish when we met at Shakana’s, as you helped me with translation. In the southern part of Patagonia, it was relatively easy to get by without knowing Spanish because of the international atmosphere, but the further north I went, the more difficult it became when there were no other gringos to help. I hope you manage to make it thru Asia with relative ease, with all those different languages to wade thru. You are the most adventuresome people I have ever had the pleasure to meet and that memory will live on. Ciao.

  5. Alje Bolt

    Hola Pedro y Leonie.
    Na lang wachten weer een nieuw verslag van jullie reis.
    Hier in het (voor jullie) verre noorden wordt de verslaglegging van jullie reis op de voet gevolgd.
    Regelmatig is dit in de meetkamer regelmatig onderwerp van gesprek.
    We hopen dat jullie nog vele mooie kilometers mogen maken, en ons daarvan laten mee genieten.
    Conducir con cuidado y mantener los motores y de vosotros, por supuesto, de verdad.
    Als mijn vertaalmachine het goed heeft gedaan, en jullie je huiswerk hebben gedaan, zouden jullie dit moeten begrijpen.
    Naar mijn taal vertaald staat hier
    Kiek oet en du veurzichteg.

    Groet

    Alje Bolt

  6. Frederike

    Stelletje knapperds, gewoon Spaans leren spreken in twee weken!
    Mooi verhaal en prachtige plaatjes weer. Sucre, dat ga ik onthouden, heel mooi!
    Xxx

  7. Janleen

    Hallo jullie daar zo ver weg. Leuk om weer wat te lezen hoe het met jullie gaat. Het blijft leuk om met jullie mee te reizen. Ga vooral zo door. Nog veel plezier en we lezen graag met jullie mee.
    Groet Janleen en Joke

  8. Jan

    Beste Leonie en Peter,
    Dit verhaal was het wachten zeker weer waard! Prachtig, zoals de avonturen worden beleefd en beschreven, ‘k geniet er iedere keer weer van. Veel succes en plezier verder met jullie tocht!
    Groeten, Jan.