Verhuisd!

Ons huis in Amsterdam is verhuurd, de kat is uit logeren en wij zijn verhuisd naar Barneveld. Daar wonen we bij mijn vader tot we vertrekken. Terug naar mijn oude slaapkamer, met al onze spullen onder het bed en de motoren veilig in de garage.
Daar ging wel een kleine volksverhuizing aan vooraf.

Het huis is verhuurd aan een Brit die in Nederland werkt. Verkopen was geen optie in deze markt, dus dit is een goed alternatief. We verhuren gemeubileerd, waardoor de meubels en de huishoudelijke apparaten zijn blijven staan. Wij dachten: “Fijn, dat scheelt weer, want dan hoeven we niet zoveel spullen op te slaan.” Tja, dat viel op zijn zachtst gezegd een beetje tegen. Allemachtig, wat kwamen er veel spullen uit dat kleine huisje. Je zou denken dat we ons voorbereiden op een naderend einde van de wereld zoveel spullen hadden we om ons heen verzameld.

In aanloop naar de reis zijn we kritisch door onze spullen gegaan. We hebben heel veel weggedaan. Laten we eerlijk zijn, hoeveel mokken, glazen en waxinelichthoudertjes heeft een mens nodig? We hebben flink wat ritjes gemaakt naar de kringloopwinkel en de vuilstort.

Ondanks die grote opruiming hadden we ruim 35(!) dozen nodig om alle spullen uit het huis in te pakken. Maar niet alleen het huis moest leeg, ook de door ons gehuurde garage moest leeg. Met alle spullen uit de garage werden nog eens ruim 20 dozen gevuld! En dan waren er ook nog andere losse spullen, zoals onze oude motoren, Peter zijn vishengels, een mountainbike, een schilderij, oma haar stoel, enzovoort….

En waar laat je dat allemaal? We hadden het verhuisbedrijf kunnen bellen waar de spullen uit Peter zijn vorige huis zijn opgeslagen (ja, nog meer spullen!). We hebben echter een beroep gedaan op vrienden en familie en hen gevraagd een doos voor ons te bewaren.
Tijdens ons feestje stonden in een hoek 16 dozen, die aan het eind van de avond verspreid over Nederland en België op verschillende zolders zijn neergezet.

Mark, een neef van Peter, liet weten dat de rest van de dozen wel bij hem op zolder konden staan. Ook de kat, Sammy, mocht bij Mark komen wonen. Na het feestje hebben we een grote bus gehuurd en zijn we met de resterende dozen en Sammy naar Mark gereden. Een hele toer, zeker omdat Sammy drie keer een dikke drol draaide in zijn reismandje die zo stonk dat we maar net ons eten binnen konden houden. 
Mark schrok een beetje toen hij zag hoe groot de bus was, maar uiteindelijk konden we de dozen gelukkig goed kwijt op zijn zolder. Een paar dagen later liet hij ons weten dat Sammy al aardig gewend is aan zijn nieuwe huis en een fijn plekje heeft gevonden op de vensterbank.

De oude motoren staan, na een tussenstop bij Jan en Mariët, in een schuur bij Anja. Zonder accu en volledig in het vet, staan ze naast de reismotoren van Daan en Mirjam te wachten op onze terugkomst.

Nadat alle spullen waren verhuisd hebben we, met hulp van Peter zijn ouders, het huis nog eens grondig schoongemaakt. Daarna kon het bijna leeg worden opgeleverd aan de huurder. Met de allerallerlaatste spullen en de motoren zijn we naar Barneveld vertrokken. Daar zoeken we voor de laatste keer onze reisspullen uit, om daarna toch echt op reis te gaan.

Een reis die, zoals je hiervoor wel kan lezen, mede mogelijk wordt gemaakt door René en Sofie, Celine en Leon, Oma Post, Bene en Eilke, Lizette en Joost, Yvette en Peter, Marcel en Marion, Danielle en Jarno, Dick, Jeroen en Klarinda, Ton en Marijke, Jan en Mariët, Anja, Daan en Mirjam en hoofdsponsor Mark. Bedankt!!

PS We zijn nog op zoek naar één sponsor: wie weet op welke zolder doos #9 terecht is gekomen?

Klik hier voor de foto’s bij dit bericht.

Vorige bericht “De wereld rond op een motor, wie doet dan nou?” – Volgende bericht “Van stalen ros tot pakezel“