Op zaterdag 30 november, een frisse zonnige ochtend, hebben we het dan toch gedaan. We zijn vertrokken, op wereldreis! Twee motoren bepakt, bezakt en start klaar met de neus in de goede richting, een onverwacht uitzwaai comité op de oprit en hier en daar trotse maar betraande gezichten. Sleutel om, motor aan, de eerste versnelling en…gas!
We zitten nu in een gezellige en warme B&B in de Belgische Ardennen. Vanaf hier rijden we verder naar het zuiden, richting Italië. Aan dat vertrek ging wel het één en ander vooraf.
We hebben weleens gehoord dat 95% van de mensen die zegt op wereldreis te willen gaan, niet gaat. We begrijpen nu waarom. Het is toch echt behoorlijk spannend om de zekerheid van een leuke baan en een goed inkomen op te zeggen, het huis te verhuren en de boel even de boel te laten. Het is ook knap lastig om familie en vrienden voor twee jaar gedag te zeggen. Zeker na een emotioneel beladen jaar waarin mijn moeder kwam te overlijden, is het niet makkelijk om zomaar weg te rijden. Daar komt nog bij dat we in november twee keer binnen één week oom en tante zijn geworden, eerst van Luca en daarna van Jurre. Je losrukken van die hummeltjes is ook niet makkelijk.
Daarnaast is het best veel werk, de voorbereidingen voor zo’n reis. Dat we er ooit nog een baan naast hebben gehad is soms moeilijk voor te stellen. Zeker de afgelopen maanden hebben van ‚s ochtends vroeg dus ‚s avonds laat of zelfs diep in de nacht doorgewerkt. Vooral de administratieve rompslomp die er bij komt kijken, is soms vervelend. De instanties in Nederland zijn er niet op ingesteld dat je langere tijd op wereldreis gaat. Werken in het buitenland, emigreren of een reis van een aantal maanden is nog te begrijpen. Maar een langere reis waarin je niet gaat werken, is een beetje als zwemmen tegen de stroming. We zijn bijvoorbeeld verplicht om ons uit te schrijven uit de gemeente basisadministratie (GBA), omdat we langer dan acht maanden weg gaan. (Als we dat niet doen, riskeren we een hoge boete.) De Belastingdienst wil daarentegen juist dat we ingeschreven blijven, zeker omdat we een eigen huis hebben. Om over de hypotheekverstrekker nog maar te zwijgen, want die wil al helemaal niet dat we zonder inkomen de wijde wereld intrekken. Er is dus altijd wel ergens een regel die je moet negeren als je op reis wilt. Ook dat vergt een beetje moed (zeker in mijn geval).
Ook de vraag of we verzekeringsplichtig zijn (voor AOW, ANW en een Nederlandse zorgverzekering), was niet eenvoudig te beantwoorden. In oktober sprak ik een hele vriendelijke dame die me verzekerde dat ik ‚formulier X’ moest insturen. Nadat ik dat had gedaan en al verschillende keren contact had gezocht, bleek na vier weken (niet lang voor vertrek) dat ik toch ‚formulier Y’ had moeten gebruiken. En dan te bedenken dat het antwoord waar we op zaten te wachten zou bepalen welke verzekering we zouden afsluiten, welke verzekering we weer nodig hadden voor een visum voor Libië, welk visum we weer in Nederland moesten aanvragen en ophalen voor vertrek.
Peter is daarnaast erg druk geweest met het gereed maken van de motoren. Naast de nieuwe vering, het nieuwe zadel en de bagagerekken moest er nog veel gebeuren. Dagenlang bracht hij door in de garage, waarbij hij vaak vergat te eten en ‚s avonds uitgehongerd en stinkend naar benzine weer thuis kwam. Ook dat was bij tijden nog spannend, bijvoorbeeld toen bleek dat het pakket met onderdelen uit de VS niet compleet was en de nagestuurde onderdelen in Canada(?!) waren bezorgd in plaats van Amsterdam. Of toen hij zei: „Er klopt iets niet, want nu branden alle lampen van de motor tegelijkertijd. De voorlamp, het groot licht, de knipperlichtjes… alles tegelijk”.
De rest van de tijd waren we meestal achter een pc te vinden. Thuis in de studeerkamer, op de bank, op het balkon en zelfs tijdens een ‚werkvakantie’ in de besneeuwde Ardennen. Peter heeft heel veel uitzoekwerk gedaan voor de route, de visa, de motoren en de uitrusting. Ik ben bezig geweest met het begrijpen en bouwen van de website. Iets wat vooral een kwestie is van de juiste ‚ICT-taal’ leren. Het eerste mailtje dat ik kreeg van de helpdesk moest ik beantwoorden met: „Sorry, ik begrijp eigenlijk niet wat je schrijft. Wil je het nog een keer in Jip en Janneke taal uitleggen?”
Gelukkig is het uiteindelijk, na veel uitzoekwerk, telefoontjes, brieven, spoedpakketjes en hard werken allemaal op zijn pootjes terecht gekomen. We hebben de juiste verzekeringen, alle inentingen die je maar kan bedenken, een goed gevulde EHBO-koffer, een extra dik paspoort, stapels pasfoto’s, een carnet de passage (een soort paspoort voor de motoren), een internationaal rijbewijs, een huurder voor ons huis, een visum voor Libië, prachtige motoren die volledig zijn aangepast, een goed werkende website en een globale route. De administratie is overgedragen aan Peter zijn moeder, waar inmiddels ook het grootste deel van onze post binnenkomt. En als de Belastingdienst ons niet kan vinden, weten wij de Belastingdienst wel te vinden.
Met de voorbereidingen is het nu gedaan, we zijn onderweg! Morgen weer verder naar het zuiden, richting Italië. Het is de bedoeling om vanaf Sicilië met de boot over te steken naar Tunesië en over land door Libië naar Egypte te rijden.
Klik hier voor de foto’s bij dit bericht.
Gereden kilometers : 293 km
Vorige bericht “Van stalen ros tot pakezel“- Volgende bericht “Als spiderman door Frankrijk“
Guys I heard about your trip in a passing conversation with Peter Sinnige at the office. Doing the globe on 250’s is nuttier than a Snickers, but I’m so envious and will follow you with fascination. Good luck and I look forward to reading a lot more.
Het is ons ook gelukt! Wij gaan terug
Sorry Peter en Leonie, een ontmoeting in Afrika zit er niet in. Beide alpjes kapot gereden, we gaan ze inkratten en terug naar Nederland ermee, daar verkopen en 2 BMW R100GS-sen kopen. Misschien dan maar een ontmoeting in Zuid-Amerika? Of Azie? In de tussentijd heel veel plezier!
Heel veel plezier geniet van jullie tijd!!! Dikke kus!
Hoi Peter en Leonie!
Heel veel plezier uiteraard! Nog altijd bestaat de kans dat we elkaar ergens oost Afrika gaan treffen dat lijkt ons wel heel gaaf. Moeten we wel eerst onze Alpjes weer aan de praat zien te krijgen. Geniet ervan!
Sander en Marianne
VET!!!!!!
Jullie gaan echt ’n geweldige tijd hebben; ‘k ben jaloers! Kom maar snel langs 😉
Groetjes,
Daan (en Mip)
Oma Post,Wat leuk om jullie verhaal te lezen.Fijne reis.liefs Oma.
Hé vriendjes, net als al die andere mensen Zijn we super trots op jullie. Mocht het zo zijn dat als wij weg gaan en we kunnen elkaar ergens op dit wereldbolletje treffen dan zullen we dat zeker doen. Dikke kus XXX
hallo overlanders,
Ben erg benieuwd naar jullie ervaringen in Libie en Egypte. Deze route hopen wij volgend jaar ook te nemen..
groet Berry
Hee lieverds,
Wat gaaf dat jullie nu écht op pad zijn!!
En, hoe voelt dat nu? Valt wel een beetje een last van je af hè, nu je niets meer hoeft en kan voorbereiden! 😀
We kijken al uit naar jullie verhalen; blijven genieten hè!
Liefs (ook van Daan natuurlijk),
Mip
Hallo reizigers,
jullie zijn het mooie avontuur begonnen, geniet van iedere meter.
Kom terug met een schat aan herinneringen.
Wees lief voor elkaar !
Ray
Heel veel plezier jongens, supergaaf hoor!
Gauw naar de zon nu, dikke knuf en tot horens.
xxx
Heel veel plezier! Vooreerst nog door het bekende Europa. Wees ook voorzichtig (maar daar twijfel ik eigenlijk niet aan).
Liefs.
Wat weer mooi geschreven Leonie. Wat een geregel en wat fijn dat het nu allemaal toch gelukt is. En dan gaat het nu dus echt beginnen! We willen jullie nogmaals een hele goede, veilige en vooral ook mooie reis toe en we hopen op afstand mee te kunnen genieten via deze site. En we houden oma op de hoogte door jullie verhalen voor haar uit te printen.
Nogmaals heel veel plezier en heel veel liefs van ons. Jan en Anna
Jeeeeej!! Nu is het echt begonnen, superstoer. Geniet! Mxxx
Het is nu echt, jullie zijn vertrokken. Leuk om de foto’s te zien en jullie verhaal te lezen. Take care! Liefs
Wauw, eindelijk… Wens jullie een fantastische reis, hoop dat al jullie dromen uit komen. En ik moest gewoon een traantje wegpinken bij het lezen van het verslag, het is nu definitief. Geniet van het avontuur en elkaar!
Lieve Leonie en Peter,
De eerste 293 km zit er alweer op, al lijken het me het hele zware km’s…Zitten jullie al in de sneeuw in de Ardennen?
Goeie reis verder en wie weet tot stoep-krijts in Ethiopie!
Dikke knuffel Leon en Celine
Veel plezier en succes. Fijn dat jullie de moed hebben gevonden om twee jaar te reizen en extra fijn dat wij daar van mogen meegenieten via deze berichten!
Groet, Anja en Gerard, Groningen
Stoer en dapper!!!! Liefs en we volgen jullie.
Yoooow, on the road.
Have a very good trip and a very nice time.
All the best from those left behind in envy:D
Lieverds! Ik was al zo benieuwd naar jullie eerste bericht! You did it! Jullie zijn onderweg! Heerlijk om jullie berichtjes te lezen. Kan niet wachten tot de volgende. Drive safely! Xxx caat
Hallo Leonie & Peter,
alleen de voorbereiding lijkt mij al wel een wereldreis.
Ik wens jullie dan ook veel plezier/mooi weer en hoop dat jullie veel leuke mensen ontmoeten en ervaringen opdoen.
Hebben jullie al een feestje in het vooruitzicht?? (fles champagne in de tas van Leonie)
groetjes en tot de volgende mail.
Fijn dat de eerste kilometers er op zitten. Nu langzaam ontspannen en lekker verder! Veel liefs van Gert en mij