Rotskerken van Lalibela

In de meeste reisgidsen is het vermeld als een hoogtepunt van Ethiopië: een bezoek aan de rotskerken van Lalibela. In het kleine dorpje hoog in de Ethiopische heuvels zijn in de 13e eeuw elf prachtige kerken uitgehouwen in de rotsen. Het dorpje is voor de orthodoxe christenen in Ethiopië een bedevaartsoord, voor toeristen een trekpleister.

Vanaf Mekele is het 360km naar Lalibela, een tocht die we in één lange dag afleggen. Zodra we de stad verlaten, rijden we opnieuw door de prachtige heuvels van Ethiopië. Na 300km verlaten we de hoofdweg om binnendoor naar Lalibela te rijden. De laatste 60km rijden we over een gravelweg steeds hoger de heuvels in. De weg is op sommige stukken heel slecht, te slecht voor auto’s en vrachtwagens. We komen om die reden geen ander verkeer tegen. In de dorpjes die we passeren zijn we een ware bezienswaardigheid.
Ook op deze route houdt het niet op met de prachtige vergezichten! Het is heel indrukwekkend, zeker in het zonlicht aan het eind van de middag. Na een lange dag komen we aan het eind van de dag aan in Lalibela waar we een kamer vinden in “The Seven Olives Hotel”, waar we genieten van de lekkerste injera Bozena Shiro van Ethiopië.

De volgende ochtend staan we vroeg op om de kerken te bezoeken. Het verloopt alleen iets anders dan we hadden gedacht. Terwijl we naar de motoren lopen, ruiken we al vanaf grote afstand een sterke benzine geur. De motoren staan geparkeerd voor de receptie en onder mijn motor ligt een plasje benzine. Peter haalt zijn gereedschap tevoorschijn. Al snel blijkt dat de rubberen pakking tussen de benzinetank en de benzinepomp is uitgerekt en niet meer goed aansluit, waardoor benzine uit de tank kan lekken. We besluiten om ons bezoek aan de kerken een dag uit te stellen en eerst het lek te dichten.

Peter haalt mijn motor steeds verder uit elkaar, terwijl ik als zijn assistent zijn gereedschap aangeef. Zowel de tank als de benzinepomp moeten worden schoongemaakt, voordat daar opnieuw ’vloeibare pakking’ tussen kan worden gesmeerd. Met tandenstokers, doekjes en krabbertjes maken we beide onderdelen schoon. Om ons heen staan inmiddels een aantal toeschouwers. Iedereen met goede adviezen vanaf de zijlijn. Eén van hen geeft ons een aantal lege waterflessen, zodat we de schaarse benzine uit de tank kunnen overschenken. Van een andere krijgen we tie-raps, altijd handig. Aan het begin van de middag is de pomp weer netjes met vloeibare pakking op de tank gemonteerd. Nu moet het alleen nog drogen voordat Peter de tank monteert en  we de benzine daar weer in terug gooien. Als we dat te snel zouden doen, zou de pakking misschien weer oplossen.

Die middag sturen we een e-mail naar de ANWB met de vraag of ze (op basis van onze ANWB-XL dekking) een nieuwe pakking kunnen sturen naar Ethiopië. Nog geen half later worden we gebeld door de ANWB. Een vriendelijke meneer heeft al precies uitgezocht welke pakking van Honda hij moet bestellen. Als wij het adres in Addis Abeba geven kan hij het onderdeel bestellen en al binnen een aantal dagen in Ethiopië laten bezorgen. Wat een service!

De volgende dag staan we opnieuw vroeg op en bezoeken we onder begeleiding van een gids de rotskerken van Lalibela. Koning Lalibela heeft ’klein Jeruzalem’ willen bouwen, met replica’s van de graftombe van Christus, de tombe van Abraham en de rivier Jordaan. Op die manier konden zijn onderdanen naar Lalibela op bedevaart als ze niet naar Jeruzalem zouden kunnen afreizen. De elf rotskerken zijn verdeeld in twee groepen. ’s Ochtends bezoeken we de kerken in het noorden, boven de rivier De Jordaan. Na de lunch steken we de rivier over waar we de resterende kerken bezoeken, waaronder de meest beroemde Bet Giyorgis, gebouwd in de vorm van een kruis ter ere van St. George.

Het is een bijzondere plek met prachtige kerken. Niet voor niets staan de kerken op de Werelderfgoedlijst en wordt het beschouwd als het achtste wereldwonder. Zo iets moois verdient een eigen verhaal met lekker veel foto’s.

Klik hier voor de foto’s bij dit bericht

Afgelegde afstand tot Lalibela: 11.118km

Vorige bericht “Naar het noorden” – Volgende bericht “Boerenkool en bitterballen“